در برخی آثار فلسفی، فلسفۀ مشائی یا حکمت مشاء، به‌معنای اصطلاحی‌اش، به فلسفه‌ای گفته میشود که بنمایه آن را ارسطو طرح کرده است و پیروانش آن را گسترش داده‌اند و به آن انسجام بخشیده‌اند. البته برخی از پژوهشگران این مطلب را نقد کردهاند و آبشخور آن فلسفۀ مشائی را ممزوجی از اندیشهای اسلامی، ارسطویی و نوافلاطونی عنوان کردهاند. کتابِ حاضر، بر فیلسوفان دورۀ اسلامی که به‌عنوان فیلسوفان مشاء شناخته می‌شوند، متمرکز شده؛ البته در برخی جاها از ارسطو نیز سخن به میان آورده است. حضورِ فارابی و ابن‌سینا در این کتاب پُررنگ‌تر از دیگران است. نویسنده می‌کوشد به‌صورتی موضوع‌محور، نظریات فارابی و ابن‌سینا را مطرح کند. مباحث برجستۀ این کتاب عبارت‌اند از: هستی‌شناسی، جهان‌شناسی، معرفت‌شناسی، خداشناسی، انسان‌شناسی و رابطۀ عقل و وحی. فصول کتاب نیز بر همین اساس تنظیم شده است. این کتاب برای آشنایی علاقه‌مندان به فلسفۀ مشاء اسلامی و نسبت آن با فلسفۀ ارسطو مناسب است، به‌ویژه برای مطالعۀ دانشجویان و پژوهشگران مقاطع نخست فراگیری فلسفه پیشنهاد میشود.