قرن نوزدهم دوران پیدایش مکاتب و جریان‌های فکری گوناگونی بود. از یک‌سو، فلسفه‌های ایدئالیستی در آلمان و بعد از آن در انگلستان در حال گسترش بودند و از سوی دیگر، تفسیرهای مختلف و چپ‌گرایانه از این فلسفه توجه بسیاری را به خود جلب کرده بود. این تفاسیر به فلسفه محدود نمی‌شد؛ بلکه جای خود را در سیاست و اقتصاد نیز باز کرده بود. در کنار این‌ها، تجربه‌گرایی و پوزیتیویسم شکل جدیدی به خود گرفته و علم‌گرایی، یعنی توجه بیش از اندازه به دانش تجربی افزایش یافته بود. همچنین، در این دوره بر پایۀ توجه بسیار به علم تاریخ، دانش‌های گوناگونی تبیین شد. امیل بریه در این جلد از مجموعه کتابهای تاریخ فلسفه‌اش، به بررسی جریان‌های فکری و فلسفی قرن نوزدهم می‌پردازد. او با توجه به شناخت و تجربۀ مستقیمی که از سیر فکری این دوران دارد، می‌کوشد فضای فکری فیلسوفان و مکاتب مختلف این قرن را به‌خوبی توضیح دهد. این محتوای غنی و ارزشمند با ترجمۀ روان و خواندنی اسماعیل سعادت تکمیل شده است و به‌خوبی مخاطب را با این برهه از تاریخ فلسفه در غرب آشنا می‌سازد.