شهابالدین سهروردی، مشهور به شیخ اشراق، بنیانگذار مکتب اشراق در فلسفۀ اسلامی است. او تحتتأثیر حکمت مشرقی ایران باستان و آیین زرتشت، به حکمت ذوقی روی آورد؛ ازاینرو علاوه بر استدلال که پیش از آن یگانه روش فلسفی محسوب میشد، شهود و عرفان و تهذیب نفس را نیز مدنظر قرار داد تا نسبت به فلسفۀ مشاء، فلسفهای کاملتر عرضه کند. این کتاب درسگفتارهای حجتالاسلاموالمسلمین یزدانپناه است که مهدی علیپور، یکی از شاگردان او، زیرنظر استاد، آنها را تدوین و تنظیم کرده است. این کتاب گزارش و شرحی مفصل از کل دستگاه حکمت اشراق است و با توجه به همۀ آثار سهروردی نگاشته شده است. این کتاب دو جلد دارد. نگارنده در جلد دوم و در ادامۀ فصل سوم، به نظام نوری، علم اشراقی، طبیعیات اشراقی، مقولات و معاد میپردازد. او در بخش پایانی کتاب، تأثیرات مثبت شیخ اشراق بر فلسفۀ اسلامی را چنین برمیشمارد: ایجاد پویایی در فلسفه، نجات فلسفه از بحران، گرایش به عرفان و نزدیککردن دل و عقل، و عرضۀ نظامی منسجم.