شهابالدین سهروردی، مشهور به شیخ اشراق، بنیانگذار مکتب اشراق در فلسفۀ اسلامی است. او علاوه بر استدلال که پیش از آن یگانه روش فلسفی محسوب میشد، شهود و عرفان و تهذیب نفس را نیز مدنظر قرار داد تا نسبت به فلسفۀ مشاء، فلسفهای کاملتر عرضه کند. این کتاب درسگفتارهای حجتالاسلاموالمسلمین یزدانپناه است که مهدی علیپور، یکی از شاگردان او، زیرنظر استاد، آنها را تدوین و تنظیم کرده است. این کتاب گزارش و شرحی مفصل از کل دستگاه حکمت اشراق است و با توجه به همۀ آثار سهروردی نگاشته شده است. این کتاب دو جلد دارد. نگارنده در بخش نخست جلد اول، کلیاتی دربارۀ حکمت اشراق بیان میکند. این کلیات شامل این موضوعات است: جایگاه شیخ اشراق در میان فیلسوفان اسلامی، شیوۀ فلسفی او، علل گرایش او به این روش و منابع فلسفۀ اشراق. او در بخش دوم، دربارۀ منطق اشراقی و نقدهای شیخ اشراق به منطق مشاء بحث میکند و در بخش سوم که قسمتی از آن در این جلد و باقیماندۀ آن در جلد دوم میآید، به حکمت بحثی و متافیزیک اشراقی میپردازد. این بخش شامل فصولی دربارۀ معقولات ثانیه، اصالت وجود یا ماهیت، تشکیک در ماهیات و تشخص است.