فلسفۀ اشراق که منظومه‌ای از اندیشه‌های فکریِ سهروردی، مشهور به شیخ اشراق، است و برای شهود جایگاهی ویژه در نظر می‌گیرد، در دهه‌های اخیر به‌کوشش مستشرقی به نام هانری کُربَن جان تازه‌ای به خود گرفت. این پژوهشگر فرانسوی با رویکردی پدیدارشناسانه، سعی کرده است فلسفۀ سهروردی و فلسفۀ ایران باستان را به‌طور کلی مورد بازخوانی قرار دهد. در این راستا، حکمای ایران باستان یا همان «فهلویون» در متون فلسفۀ اسلامی، در آثار او کانون توجه قرار گرفته‌اند. کتاب پیشِ‌رو نمونه‌ای از این پژوهش ممتاز است. هانری کربن در این کتاب می‌کوشد ریشه‌های فلسفۀ اشراق را بیابد؛ ازاین‌رو به‌سراغ فلسفۀ ایران باستان رفته است. به دیگر سخن، ریشه‌های حکمت اشراق را در حکمت ایران باستان می‌داند و سعی می‌کند تا ارتباط این دو حکمت را در پرتو رویکرد ویژۀ خودش تبیین کند و بن‌مایه‌های ایرانی و زرتشتی اندیشه‌های اشراقی سهروردی را روشن سازد. بدین‌ترتیب، کتاب حاضر افزون بر دیباچه و مقدمه، سه بخش اصلی را دربرمی‌گیرد. در این سه بخش مضامین مهمی مانند بحث از فرشتگان در متون زرتشتی و آثار شیخ اشراق یا سخن‌گفتن از نوری الهی که به پادشاهان می‌رسد مطرح شده است. هم در اوستا بدین مطلب توجه شده است و هم در آثار سهروردی. گفتنی است این کتاب را دو اندیشمند نامدار ترجمه کرده‌اند.