مهمان خوانده یا ناخواندۀ این روزهای ما پدیده‌ای به‌نام فضای مجازی است. این مهمان سرزده که بی‌اجازه هم وارد شده است، خواهان‌های زیادی دارد؛ چه با ابزارآلات قتاله و کشنده وارد شده باشد و چه با ابزارآلات تخریب. ترکش‌های تخریبش هم به همه‌جا رسیده است: از دین گرفته تا هویت ملی و ارزش‌‌ها؛ اما عجیب است که باز هم خریدار دارد. علت این اقبال هم این است که مهمان، جذاب و میزبان، علاقه‌مند به جذابیت است. با این توصیفات، سؤال پیش رو این است: برای مقابله با این ابزار چه باید کرد؟ آیا باید در را به رویَش بست؟ روشن است که چنین کاری امکان ندارد؛ چراکه این مهمان را اگر از در بیرون کنیم، از پنجره وارد می‌شود و اگر جلوی پنجره را مسدود کنیم، از روزنه‌ها وارد می‌شود. بهترین کار، مدیریت‌کردن تعامل با اوست. خبازی راوندی کتابش را در سه بخش تنظیم کرده است. بخش اول کتاب دربارۀ تاریخچۀ ظهور شبکه‌های اجتماعی مجازی و نحوۀ گسترش این شبکه‌ها در ایران و جهان است. نویسنده در بخش دوم، تأثیر شبکه‌های اجتماعی مجازی بر ارتباطات اجتماعی و خانوادگی را بررسی کرده و آثار روانی و اجتماعی بازی‌های کامپیوتری را بیان می‌کند و دراین‌باره سخن می‌گوید که آسیب‌های این ابزارها چیست و تهدیدهایش متوجه چه حوزه‌هایی است. بخش پایانی کتاب هم دربارۀ چگونگی مدیریت استفاده از شبکه‌های مجازی است.