استفاده از تجارب دیگران همواره عملی ستایش‌شده و تأییدشده از جانب عقل سلیم است. این کار سبب می‌شود پَسینیان بیراهه‌هایی را که پیشروان گرفتارش شده‌اند، بشناسند. همچنین، با این کار می‌توان از موفقیت‌های پیشینیان بهره‌ها برد. از همین روی است که دکتر کاترین لوئیس به بازخوانی تجارب ژاپنی‌ها در مراکز پیش‌دبستانی و دبستانی پرداخته و کتابی با نام آموزش قلب‌ها و اندیشه‌ها؛ تجارب ژاپنی‌ها در مراکز پیش‌دبستانی و دبستانی تألیف کرده است. این کتاب گزارشی کتبی از پژوهش میدانی چهارده‌ساله‌ای است که به‌صورت کیفی انجام گرفته است. با مطالعۀ این کتاب متوجه می‌شویم که آموزش‌وپرورش ابتدایی و پیش‌ابتدایی یکی از موضوعات بسیار مهم در کشور ژاپن است؛ به‌گونه‌ای که دولت بیشترین سهم از تولید ناخالص ملی خود را صرف دوره‌های آموزشی پیش از دانشگاه، به‌ویژه مقاطع پیش‌دبستانی و ابتدایی می‌کند. نویسنده پس از شنیدن موفقیت‌های فراوان ژاپنی‌ها در آموزش‌وپرورش ابتدایی، بر آن شد که دربارۀ ریشه‌های این موفقیت‌ها پژوهش کند. جالب اینجاست که از نظر وی، عامل موفقیت ژاپنی‌ها نه طولانی‌ترکردن ایام تحصیل است و نه داشتن امکانات مادی و پشتیبانی؛ بلکه از نظر او، مدارس به‌سبب رفع آنی نیازهای بچه‌ها به این موفقیت نائل شده‌اند. برخی از این نیازها عبارت‌اند از: نیاز به دوستی، نیاز به تعلق‌خاطر و نیاز به فرصت‌هایی برای ایجاد زندگی در مدرسه.