فضای ذهنی و معرفتی ما آکنده از باورها و گزاره‌های مختلف است که هرکدام از آن‌ها منظومه‌ای از حقیقت و شناخت را به وجود می‌آورند؛ اما بحث اساسی بر سر ملاک صدق این شناخت‌هاست و اینکه تا چه حد می‌توان به آن‌ها اعتماد کرد و به وادی شکاکیت وارد نشد. همچنین، باید برای خودِ یقین نیز معیار و ملاکی باشد تا بتوان به واقعیتی قائل بود و در نسبیت سرگردان نشد. به این ترتیب، بحث در باب معرفت، جدی و اساسی است؛ چراکه نه‌تنها در باورهای روزمره، بلکه در حریم دین و باورهای دینی نیز باید معیارهای معرفت را شناخت تا بتوان با یقین، به الگوهای دینی ایمان داشت. این کتاب کوششی برای تبیین فضای معرفت با زبانی ساده و گویا و روان است تا این مبحث برای همگان فهمیدنی شود. نویسندگان در این کتاب، نخست کلیتی دربارۀ موضوع معرفت بیان می‌کنند. سپس، به بیان تقسیم‌بندی علم حضوری و علم حصولی و ملاک‌های آن‌ها می‌پردازند. افزون بر این‌ها، به بحث نسبی‌گرایی و شکاکیت و چگونگی مواجهه با آن‌ها اشاره می‌کنند. نویسندگان در ضمن این مباحث، می‌کوشند مخاطب را با فضای جدید معرفت‌شناسی نیز آشنا کنند؛ ازاین‌رو، هرمنوتیک و جنبه‌های فلسفی آن را برمی‌رسند و از مباحث پلورالیسم دینی و تعدد قرائت‌ها سخن می‌گویند.