پس از کشتار حجاج ایرانی در حج سال 1366، دوباره حج واجب به راه افتاد و پس از چند سال قطع ارتباط قرار بود حجاج ایرانی به عربستان بروند. به همین جهت، این سفر از حساسیت بالایی برخوردار بود و امکان درگیری و تنش میان حجاج و نیروهای عربستانی وجود داشت. نویسنده‌ای که سال‌ها گزارشگر جنگ و انقلاب بود به این سفر عازم شد و توانست با نگاه دقیق و ریزبین خود، حوادث را به زیبایی روایت کند و احوالات این سفر معنوی را در کلماتش بازتاب دهد. کتاب «سفر به قبله» ماحصل نخستین سفر حج «هدایت الله بهبودی» در اولین مراسم حج پس از کشتار ایرانیان در مکه در سال ۱۳۶۶ است. این کتاب که روایتگر گزارش سفرنامه‌ای کوتاه و زیبای نویسنده و چند تن از دوستانش به حج واجب است، نگاه او به این مراسم معنوی و کمال ناباوری ایشان از تشرف به این سفر را به تصویر کشیده و دریچه‌های امید را به قلب انسان می‌گشاید. نویسنده با گزارش‌نویسی روزانۀ سفرنامۀ خود، لحظه‌به‌لحظه مخاطب را در این موقعیت والا قرار داده و با خود همراه می‌کند. متن تقریظ «این کتاب مرا باز در شور و حال حسرت‌آلود زیارت خانۀ خدا و حرم رسول‌الله(ص) فرو برد. شور و حال و اشتیاقی که دیگر امیدی هم با آن نیست. تا به یاد دارم -از سالهای دور جوانی- هرگز دل خود را از آتش این اشتیاق، رها نیافته‌ام؛ اما حتی در دوران سیاه اختناق که هر روحانی بامعرفت و بی‌معرفتی، با رغبت و یا حتی از سر سیری، آسان می‌توانست در خط حج قرار بگیرد... و من نمی‌توانستم! یا بهتر بگویم: هیچ حمله‌دار و رئیس کاروانی از ترس ساواک شاه، نمی‌توانست و جرئت نمی‌کرد نام مرا در فهرست حاجی‌های خود -چه رسد به‌عنوان روحانی کاروان- بگذارد. بله حتی در آن دوران سخت، هم دلم از امید زیارت کعبه و بوسه زدن بر جای پای پیامبر(ص) در مکه و مدینه، خالی نمانده بود... و این امید، اگرچه با حج ده‌روزۀ سال 58 که به فضل شهید محلاتی قسمتم شد، برآورده گشت، اما آتش آن شوق سوزنده‌تر و مشتعل‌تر شد... در سالهای ریاست جمهوری چشم امید به پس از آن دوران دوخته بودم... اما امروز... شور و اشتیاقی بی‌سکون و امیدی تقریباً فرو مرده... تنها تسلی به خواندن این‌گونه سفرنامه‌ها یا شنیدن آنها است که خود بازافزایندۀ شوق نیز هست. این کتاب، شیرین، موجز، با روح و هوشمندانه نوشته شده است. زیارت قبول؛ عزیز نویسنده! زیارت قبول» 1370.12.10