در کتاب «وای تشنگی» با تعریفی از واقعۀ عاشورا روبرو هستیم که کمتر برایمان گفته‌اند و شاید هم نشنیده‌ایم؛ بیانی از جنس سادگی که انتهای غم و غربت را به تصویر می‌کشد. هرچند بیان واقعه‌ای که عظمت مصیبتش را کسی جز خدا و دوستان خاصش نمی‌داند کار ساده‌ای نیست اما در کتاب «وای تشنگی» ما با همین کلمات کمی که می‌بینیم حجم بزرگی از معنا و عشق و غم و غربت را تجربه می‌کنیم. روایات این کتاب از زبان اشخاص مختلف که مظلومانه واقعه عاشورا را درک کردند و حوادث بعد که از سر گذراندند بیان می‌شود. نویسنده برای نوشتن متن کتاب از معتبرترین متون تاریخی شیعه استفاده کرده است تا بتوانیم حقیقت هر آنچه می‌خوانیم را تصور کنیم. متن گیرا و ماندگار این کتاب در کنار تصویرگری خلاقانۀ قبلۀ دل ما را متمایل به سیدالشهدا می‌کند.