در دهه‌های اخیر، رباعی در ردیف یکی از قالب‌های بسیار پُرمخاطب و محبوب قرار گرفته است، چنانکه بسیاری از شاعران انقلاب به طبع‌آزمایی در این قالب پرداخته‌اند و آثار برجسته‌ای از خود به یادگار گذاشته‌اند. میلاد عرفانپور با اینکه شاعری جوان است، یکی از پیشتازان رباعی معاصر، به‌خصوص، دو دهه به‌حساب می‌آید. او تاکنون در جایزه‌های ادبی معتبر بسیاری، همچون قلم زرین و شعر فجر نامزد یا برنده شده است. عرفانپور سرایش شعر را از کودکی و تحت‌تأثیر دوبیتی‌های محلی آغاز کرد و نخستین کتاب خود با عنوان از شرم برادرم را در سال ۱۳۸۵ و در حالی که ۱۷ سال داشت، منتشر کرد. او در سه مجموعه‌‌شعر بعدی خود، یعنی پاییز بهاری‌ست که عاشق شده است و پادشهر در سال ۱۳۸۸ و جشن فراموشی‌ها در سال ۱۳۸۹ سرودن در همین قالب را ادامه داد. بسیاری از استادان و منتقدان شعر معاصر از جمله حمیدرضا شکارسری، عرفانپور را «از جمله احیاگران قالب رباعی در دهۀ هشتاد خورشیدی» دانسته‌اند. «جشن فراموشی‌ها» مجموعه‌ای از رباعیات عرفانپور است، مشتمل بر درون‌مایه‌هایی عاشقانه، آیینی، انقلابی و بعضاً معناگرا که با توجه به این تنوع محتوایی و البته ساختار مستحکم و بیان فنی و زیبای اشعار آن، اقبال گستردۀ مخاطبانی با سلیقه‌های گوناگون را به همراه داشته است.