سعید بیابانکی متولد چهارم مهر ۱۳۴۷ در خمینی‌شهر (سده سابق) در استان اصفهان است. نیاکان او اهل منطقه خور و بیابانک هستند و به گونه‌ای به خاندان یغمای جندقی شاعر قرن ۱۳ و حبیب یغمایی شاعر و پژوهشگر معاصر متصل اند. بیابانکی شاعری را از سال ۱۳۶۲ در سن ۱۵ سالگی به تشویق اصغر حاج حیدری شاعر سده‌ی که مستخدم مدرسه بود آغاز کرد و به تدریج با ورود به انجمن ادبی سروش و انجمن ادبی صائب اصفهان در محضر استادانی چون صاعد اصفهانی ، خسرو احتشامی ، محمد مستقیمی و خلیل بلدی تلمذ کرد. بیابانکی کتابی با عنوان «نامه‌های کوفی» دارد که در سه بخش سروده شده است. بخش نخست اشعار مذهبی و آیینی در دفتری با عنوان «خیزران» را شامل می‌شود. دفتر دوم به شعرهای عاطفی، اجتماعی و انتقادی درباره دفاع مقدس اختصاص دارد و در فصلی با عنوان «سیاه و سفید» آمده است. دفتر سوم با عنوان «نامه‌های کوفی» دربرگیرنده اشعار سپید است. این شعرها به فضای آیین‌های ما ایرانی‌ها درباره واقعه عاشورا می‌پردازد و نگاهی انتقادی به مردم و باورهایی دارد که سبب می‌شوند سوء استفاده‌هایی از مساله عاشورا صورت بگیرد. دفتر اول و دوم حدود ۴۰ قطعه شعر و دفتر سوم حدود ۳۲ قطعه شعر سپید را شامل می‌شود.اشعار کلاسیک این مجموعه در قالب‌های غزل و چهارپاره سروده شده‌اند. بیابانکی در فصل سوم این کتاب با عنوان «نامه‌های کوفی» ۲۵ شعر سپید را منتشر کرده که هر یک نامه‌‌ای پرکنایه به امام حسین (ع) است، نامه‌هایی که شکلی اعتراضی نسبت به اتفاقات پیرامون و جامعه امروز و اطراف او دارند.