مرتضی امیری اسفندقه متولد ۱۳۴۵ در شهر تهران است. او بابت سروده‌های خود، نامزد یا برنده جایزه‌هایی چون کتاب سال، قلم زرین و کتاب فصل شده‌است. اسفندقه در سال ۱۳۹۲، مجموعه شعر نِماشُم را منتشر کرد که شامل ۸۶ قطعه شعر نیمایی، ۳۸ غزل، ۳ قطعه و ۴۰ رباعی بود. در همین سال مجموعه شعر دارم خجالت می‌کشم از این‌که انسانم، را منتشر کرد که شامل مجموعه شعرهای نیمایی، قصاید و غزل‌های این شاعر، با نگاهی به حمله آمریکا به عراق است. ادیبان و اساتید وقت، امیری اسفندقه را به زیبایی قصاید و مهارت او در سرودن نیمایی می‌شناسند و به انصاف باید او را از بهترین قصیده سرایان و نیمایی‌سرایان حال حاضر دانست. «دارم خجالت می‌کشم از این‌که انسانم» عنوان مجموعه شعری از مرتضی امیری‌اسفندقه است که دربارۀ مصائب انسان در جهان امروز سروده شده است و شعرهایی در سه قالب نیمایی، غزل و قصیده را در بر دارد. شاعر در این مجموعه با نگاهی انسانی و شاعرانه، پدیده‌هایی مثل جنگ‌افروزی و کشتار انسان‌های بی‌گناه را مورد انتقاد قرار می‌دهد. یکی از زیباترین اشعار این مجموعه در خصوص حمله ناو آمریکایی به هواپیمای مسافربری ایران در نخستین سال‌های جنگ است. شاعر در این سروده به زیبایی ظلم و چهره واقعی استکبار جهانی را در برابر مظلومیت و بی‌گناهی به تصویر کشیده است. غزل قصیده ی «خلیج» یکی از شعرهای ضد آمریکایی امیری اسفندقه است که در آن اثرات و ترکش‌هایی از فاجعه حمله ناو آمریکایی به هواپیمای مسافربری ایران نیز دیده می‌شود. ناصر فیض، از اساتید و شاعران انقلاب و شعر طنز درباره این کتاب چنین می‌گوید: «طنزهای این کتاب تنها برای گذران زمان خوانده نمی شوند، بلکه به آدمی تذکر می دهند؛ در واقع این کتاب به لحاظ ساختار جزو طنز تلخ محسوب می شود و وقایعی را برایمان بازگو می‌کند که شاید ما به راحتی از کنار آن می گذریم؛ البته در این شعرها باید شعار وجود داشته باشد؛ به گونه ای که بتوان آن شعار را به صورت تیتروار هم مطرح کرد.»