محمدعلی مجاهدی، متخلص به پروانه، متولد سال ۱۳۲۲ در قم و شاعری است که از دهۀ چهل خورشیدی تاکنون، بی‌وقفه و خستگی‌ناپذیر، در عرصۀ شعر آیینی فعالیت می‌کند. او تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاهش به پایان برد و پس از گرفتن مدرک کارشناسی حقوق قضایی، چند سالی به تحصیل علوم حوزوی، بررسی متون منظوم پارسی، تحقیق دربارۀ شعر آیینی و تجزیه‌وتحلیل مؤلفه‌های آن پرداخت. او با گذشت بیش از ۷۵ بهار از عمر بابرکتش، همچنان در همین وادی قلم می‌زند. از او تاکنون، آثار تألیفی و تدوینی متعدد و مهمی در قلمروِ شعر و ادب فارسی منتشر شده است که از آن میان، گنجینة الاسرار عمان سامانی و مهدی موعود(ع) در آینۀ شعر فارسی جزو آثار تدوینی و شکوه شعر عاشورا در زبان فارسی و تذکرۀ شعرای مرثیه‌سرا در زبان فارسی جزو آثار تألیفی اوست. کاروان شعر عاشورا نیز نام کتابی است که مجاهدی پس از سال‌ها مطالعه و تحقیق در حوزۀ ادبیات آیینی نگاشته است. در طی این سال‌ها، از مجاهدی مجموعه‌های شعری ارزشمندی نیز منتشر شده است که از جملۀ آن‌ها می‌توان به کتاب ارزشمند ایستاده باید مُرد اشاره کرد. این کتاب شامل ۹۰ قطعه از اشعار عاشورایی محمدعلی مجاهدی است که ۸ قطعه شعر در قالب چکامه، ۳۰ قطعه شعر در قالب غزل، ۳۰ قطعه شعر در قالب رباعی، ۸ قطعه شعر در قالب مثنوی و ۱۸ قطعه شعر هم در قالب‌های دیگر هستند. اشعار کتاب ایستاده باید مُرد، علاوه بر تصویرسازی ناب و برخورداری از وجوه هنری و شعری برجسته، نشان‌دهندۀ ظرافت‌های فکری و احساسات عمیق معنوی شاعر نیز هستند. شاعر در این اشعار از زبان حال شخصیت‌های کربلا، فضاهای تأثربرانگیز و پراحساسی را پیش چشم خواننده تصویر کرده و فضایل و مناقب هریک از شخصیت‌ها و شهیدان کربلا را به‌زبانی ساده بیان می‌کند. «کعبۀ اهل حرم»، «از قتلگاه»، «شهر آفتاب»، «بانگ رحیلی برنخاست»، «چه زیبا ایستاده»، «در جست‌وجوی خیمه‌ها»، «رجعت سرخ» و «ایستاده باید مُرد» عنوان برخی از شعرهای این مجموعه است.