کتاب «زندگی پای تخته‌سیاه» با بیش از صد داستان کوتاه شور و شیرین، گزارشی از سی سال تدریس و سبک زیستن عفت جوادی را روایت می‌کند. او سال‌های طولانی را به تلاش و تکاپو مشغول بوده و سعی داشته که معلمی توانا و دلسوز برای دانش‌آموزان و مادری تمام‌عیار برای فرزندانش باشد. تداعی شیرین روزهای تحصیل و تجربه آشنایی با نوجوانانی که ایده‌ها و عقیده‌های مختلفشان آینده ایران را می‌سازد، درس‌های فراموش‌نشدنی این کتاب هستند. این کتاب از دل یک معلم برخاسته و به امید بهبود سیستم آموزشی نوشته شده است. «زندگی پای تخته‌سیاه» شرح‌حال معلمی است که گاهی به نقش مؤثر و موفقیت‌هایش بالید و گاهی هم عزادار ضعف‌ها و ناتوانی‌هایش در رفع در رفع اشکال‌های سیستم آموزشی شد.