محمدکاظم کاظمی شاعر، نویسنده، منتقد و بیدل‌پژوه بنام افغانستانی ساکن ایران، از برترین مثنوی‌سرایان سال‌های اخیر به شمار می‌رود. انتشار مثنوی بازگشت در فروردین۱۳۷۰ باعث شهرت او در جامعۀ ادبی ایران شد؛ تا آنجا که شاعران زیادی از جمله محمدعلی بهمنی با توجه و در پاسخ به این مثنوی، شعری سرودند. این شاعر کم‌گوی و گزیده‌گوی افزون بر مثنوی‌سرایی، در غزل‌سرایی هم دستی توانا دارد. به همین سبب، در قالب غزل‌مثنوی هم که به‌صورت هم‌زمان از ظرفیت‌های غزل و مثنوی بهره می‌برد، شاهد آثار شاخصی از کاظمی هستیم. آموزش فنون شاعری و نقد ادبی از دیگر حوزه‌هایی است که این شاعر توانا در آن‌ها آثار ارزشمندی از خود به یادگار گذاشته است. گزینش و شرح بخشی از غزلیات و رباعیات بیدل دهلوی از دیگر فعالیت‌های ارجمند اوست. پیاده آمده بودم اولین مجموعۀ شعر کاظمی است که در سال ۱۳۷۱ به همت نشر سوره مهر به زیور طبع آراسته شد و تا امروز چندین مرتبه تجدید چاپ شده است. مثنوی «بازگشت» یکی از مثنوی‌های زیبا و اثرگذار همین کتاب است. کاظمی در مثنوی‌هایش از شیوۀ مثنوی‌سرایی علی معلم دامغانی تأثیر پذیرفته است. یکی از تمایز برجستۀ مثنوی‌های او با مثنوی‌های استاد معلم، زبان ساده و سهل ممتنعی است که در این قالب اختیار کرده است. بهره‌مندی از امکانات زبان محاوره، استفاده از شگرد تکرار کلمه و عبارت، طنازی‌های فراوان، توجه به رویدادهای اجتماعی و سیاسی روز و همچنین، اشاره به رویدادهای صدر اسلام از ویژگی‌های صوری و محتوایی اشعار خواندنی اوست.