قربان ولیئی از غزل‌سرایان شاخص و بنام روزگار ماست که در غزل‌هایش رویکردی توحیدی و عرفانی دارد. غزل‌های او روان، خوش‌آهنگ، منسجم، طبیعت‌گرایانه، ژرف و تماشایی‌اند. ولیئی در قالب مثنوی هم اشعار مذهبی زیبایی سروده است. مثنوی‌های بلند «ظهور ذات»، «زمزمه ذات» و «زیارتنامۀ روح» به‌ترتیب در مدح حضرت رسول(ص)، در مدح حضرت امیرالمؤمنین علیg و در حال و هوای زیارت امام‌رضاg در شمار مثنوی‌های مذهبی و زیبای او هستند. بعد از انقلاب اسلامی گرایش شاعران به سرودن اشعار مذهبی و به‌خصوص عاشورایی در قالب‌های مختلف رشد چشمگیر و درخورتوجهی داشت. مثنوی‌های «جام شفق» سرودۀ علی معلم دامغانی و «نی‌نامه» سرودۀ قیصر امین‌پور از برترین مثنوی‌های عاشورایی این دوران به شمار می‌روند که هریک از منظری تازه و ارجمند به این واقعۀ عظیم پرداخته‌اند. منظومۀ عاشورایی «ضربان ذات» یا «عطش‌نامه» سرودۀ قربان ولیئی نیز از نمونه‌های شاخص و برتر مثنوی عاشورایی در سال‌های اخیر است. ولیئی در این منظومه از منظری عرفانی به واقعۀ عاشورا نگریسته و برای بیان دلنشین معانی بلند مدنظرش، افزون بر استفاده از موسیقی گوش‌نواز و عرفانی کلمات خویش، از ظرفیت قالب تازۀ غزل‌مثنوی نیز بهره برده و در میانه‌های این اثر ارجمند با هنرمندی تمام، چند غزل تازه و هماهنگ را آورده و طراوت و تنوع و زیبایی چشمگیری به آن بخشیده است. این اثر ارجمند را در سال ۱۳۹۱ انتشارات کتاب نیستان چاپ کرده است.