این کتاب یک رمان از زندگی امام حسن مجتبی(ع) است. نویسنده در این کتاب بر فرهنگ غالب در شبه‌جزیره عربستان در آن زمان تأکید کرده و نشان داده است که مواجهه اعراب با این امام معصوم به چه شکلی بوده است. شخصیت اصلی این داستان، یک جوان ایرانی به اسم هرمز است و وقایع حول محور او هستند. یکی از ویژگی‌های متن داستان را باید جای دادن احادیث امام حسن مجتبی(ع) در قالب داستانی دانست، به‌طوری خواننده احادیث را در متن داستان پیدا می‌کند. در این داستان، هرمز که از علویان است، عاشق یک دختر می‌شود که مهریۀ این دختر، قتل امام حسن مجتبی(ع) است و به‌این‌ترتیب، این عشق در برابر عشق به امامش قرار می‌گیرد.