مهدی اخوان ثالث زادۀ اسفند ۱۳۰۷ در مشهد بود و در ۴ شهریور ۱۳۶۹ در تهران درگذشت. آخر شاهنامه گزیده‌ای از اشعار مهدی اخوان ثالث، شاعر پرآوازه و موسیقی‌پژوه ایرانی است. تخلص وی در اشعارش «م. امید» بود. اخوان ثالث اگرچه در شعر کلاسیک فارسی توانمند بود، در ادامۀ کار شاعری خود، به شعر نو نیز گرایید و در هر دو نوع شعر، آثاری دل‌پذیر به جای نهاد. او، افزون بر شاعری، به نوازندگی تار و مقام‌های موسیقیایی هم آشنا بود. آخر شاهنامه سومین مجموعه شعر چاپ‌شده از اخوان است که در سال ۱۳۳۸ منتشر شد. به اعتقاد بسیاری از منتقدان، این کتاب، هم از نظر ترتیب تاریخی و هم از لحاظ محتوا و تشخص زبان و هم به‌اعتبار محتوا و تبلور اندیشه، میان کتاب‌های زمستان و از این اوستا است. این مجموعه حاوی سروده‌‌های اخوان در سال‌های ۱۳۳۵ تا ۱۳۳۸ است که مربوط به دورۀ میانۀ شاعری اوست. شعرهای این مجموعه را که ۳۳ شعر است، می‌توان نمودار تکامل و تشخص سبکی اخوان دانست. او در این مجموعه، روشی تازه پیش گرفت و بیشترِ شعرهای خویش را به‌شیوۀ تمثیلی و روایی سرود. این تمثیل‌ها بیشتر، از عناصر و پدیده‌های طبیعی محیط زندگی شاعر مایه گرفته‌اند. شاعر در این سروده‌ها، برای ترسیم مسائل اجتماعی و مفاهیم انسانی روزگار خود و برای بیان عواطف و احساسات درونی خویش، از تمثیل‌های گوناگون بهره گرفته است. تمثیل‌های به‌کاررفته در این سروده‌ها، اغلب، بیان‌کنندۀ احساس یأس و شکست شاعر در مواجهه با مسائل اجتماعی و انسانی روزگاری است که در آن می‌زیسته است.