از پیله تا پروانگی

محمدرضا روزبه از شاعران و پژوهشگران و منتقدان ادبی بنام و خلوت‌گزین روزگار ماست. او سرودن شعر را از سال ۱۳۶۰ آغاز کرد و اولین مجموعه شعر خود را که شامل گزیده‌ای از اشعار او در طی سال‌های ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۷ بود، در سال ۱۳۷۹ با نام حرف‌هایی برای نگفتن به چاپ رساند. او بیشتر، در قالب‌های غزل و نیمایی به سرودن شعر پرداخته است. محمدرضا روزبه از دوستان و هم‌دوره‌ای‌های دکتر قیصر امین‌پور بوده و تحصیلات خود را تا درجۀ دکتری زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه تهران پیش برده است و اکنون سال‌هاست که در دانشگاه لرستان به تدریس ادبیات مشغول است. از روزبه مقالات ادبی فراوانی در مجلات علمی و مطبوعات کشور به چاپ رسیده است. از جمله پژوهش‌های ادبی دکتر روزبه در عرصۀ شعر و نثر معاصر می‌توان به کتاب‌های ارزندۀ ادبیات معاصر ایران؛ نثر، ادبیات معاصر ایران؛ نظم و همچنین دو کتاب شرح، تحلیل و تفسیر شعر نوی فارسی و سیر تحول غزل فارسی از مشروطیت تا انقلاب اشاره کرد. روزبه شاعری ژرف‌اندیش و به‌دور از هیاهو و جاروجنجال است و زبان اشعار او صمیمی و در عین حال سخته و پخته است. مجموعه شعر از پیله تا پروانگی شامل سروده‌های نیمایی اخیر محمدرضا روزبه است که در اسفندماه سال ۱۳۹۶ به‌همت انتشارات شهرستان ادب در ۲۱۵ صفحه به چاپ رسید و با استقبال خوبی از جانب اهالی شعر مواجه شد. رویکرد محتوایی شاعر در این مجموعه سه بخش اصلی دارد: ۱. اندیشه‌ها و عواطف فردی؛ ۲. اندیشه‌ها و عواطف اجتماعی؛ ۳. اندیشه‌های جهانی و فلسفی و بشری. استاد شفیعی کدکنی که سخت‌گیری‌های خاصی برای شعر، به‌ویژه شعر امروزی دارد، دربارۀ از پیله تا پروانگی گفته است: «این مجموعه را چندبار خوانده‌ام و هر بار لذت برده‌ام.»