قیصر امین‌پور در ۲ اردیبهشت ۱۳۳۸ در بخش گتوند شهرستان شوشتر در استان خوزستان به دنیا آمد. او دورۀ راهنمایی و متوسطۀ خود را در دزفول گذراند و در سال ۱۳۵۷ در رشتۀ دام‌پزشکی دانشگاه تهران پذیرفته شد؛ ولی پس از مدتی، از تحصیل در این رشته انصراف داد. قیصر امین‌پور در سال ۱۳۶۳ این بار در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی به دانشگاه رفت و این رشته را تا مقطع دکتری ادامه داد و در سال ۱۳۷۶ از پایان‌نامۀ دکتری خود با عنوان «سنت و نوآوری در شعر معاصر» با راهنمایی دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی دفاع کرد. این پایان‌نامه در سال ۱۳۸۳ به‌همت انتشارات علمی و فرهنگی منتشر شد. امین‌پور از جمله شاعرانی بود که در شکل‌گیری واحد شعر حوزۀ هنری در سال ۱۳۵۸ و استمرار فعالیت‌های آن تا سال ۱۳۶۶ تأثیرگذار بود و در طول این دوران، مسئولیت صفحۀ شعر هفته‌نامۀ سروش را بر عهده داشت. او اولین مجموعه شعر خود را در سال ۱۳۶۳ منتشر کرد. آینه‌های ناگهان را می‌توان یکی از آثار برتر قیصر در شعر نیمایی دانست. اگرچه بخشی از کتاب دربردارندۀ غزل‌های شاعر است، آنچه ذهن مخاطب را تا مدت‌ها پس از مطالعۀ کتاب درگیر می‌کند و او را به فکر وامی‌دارد، ظرافت‌های شعری و زنده‌بودن زبان و بازی‌های زبانی قیصر در اشعار نیمایی این مجموعه است. امین‌پور در این مجموعه، طوری با مخاطب سخن می‌گوید که ناخودآگاه، مفهوم سهل ممتنع در ذهن مخاطب تداعی می‌شود. این مجموعه یکی از آثار تأثیرگذار در شعر نیمایی و به‌طور کلی، شعر نو است و مطالعه‌اش به علاقه‌مندان قالب‌های نو و نیمایی پیشنهاد می‌شود.