یکی از فرهنگسراها کلاس کاریکاتور برگزار می‌کند و استاد این کلاس به بچه‌های نوجوان کلاسش، طرز جدیدی از نگاه کردن و بزرگنمایی زشتی صورت‌ها را نشان می‌دهد؛ اما داستان از آن جایی شعله‌ور میشود که تمرین کشیدن کاریکاتور صورت افراد محله، برای معلم و بچه‌ها، مشکلاتی را ایجاد می‌کند. این کتاب در پس‌زمینۀ خود یکی از ابزارهای طنز و نقد یعنی کاریکاتور را بهانه‌ای قرار داده تا تلنگرهایی اساسی به مخاطبین خود بزند! در این کتاب می‌بینیم حتی کسانی که ادعای تحمل بالایی دارند با دیدن کاریکاتورشان، ناراحت می‌شوند. «هوشنگ مرادی کرمانی» در سال ۱۹۹۲ از طرف داوران جایزه جهانی هانس کریستین اندرسن، برلین به‌خاطر تأثیر عمیق و گسترده در ادبیات کودکان جهان، به‌عنوان نویسندۀ منتخب سال ۱۹۹۲ انتخاب شد. داستان‌های «مرادی کرمانی» علی‌الظاهر برای نوجوانان نوشته شده اما بزرگسالان نیز همیشه نمک‌گیر جذابیت و کشش قلم کتابهای این نویسندۀ پرخاطره می‌شوند.