بی‌گمان، یکی از شخصیت‌های بسیار برجستۀ ادبیات معاصر ایران، به‌ویژه در شعر انقلاب، علیرضا قزوه است. او شاعری خلاق و پُرحرارت است که طبع جوشانش از سال‌های آغاز انقلاب تاکنون یک‌دم از حرکت بازنمانده است. قزوه در قالب‌ها و عرصه‌ها و ساحت‌های گوناگونی حضور چشمگیر و تأثیرگذاری داشته و حتی در بسیاری از صحنه‌ها خط‌شکن و جریان‌ساز بوده است. از آن جمله می‌توانیم به شکل‌گیری جریان شعر اعتراض در آغاز دهۀ هفتاد اشاره کنیم که سال‌های رشد و تثبیت نوعی رفاه‌طلبی و اشرافی‌گری در جامعۀ پس از جنگ تحمیلی بود. او در آن سال‌ها با شعرهای جسورانۀ خود آغازگر جریانی بود که نه‌تنها جامعۀ ادبی، بلکه فضای سیاسی را نیز به‌شدت تحت‌تأثیر قرار داد و در ادامه، بر شعر و اندیشۀ شاعران جوان بسیاری اثر گذاشت. از نخلستان تا خیابان دربرگیرندۀ مجموعه‌ای از غزل‌ها، دوبیتی‌ها، رباعی‌ها، نو سروده‌ها و یک مثنوی است که هرکدام بیانگر سبک و شیوۀ شاعری قزوه‌اند و توانایی او را در ریختن مضامین اجتماعی و سیاسی و... در این قالب‌ها نشان می‌دهند. بی‌گمان، مهم‌ترین بخش از نخلستان تا خیابان که حجم عمدۀ این کتاب را نیز به خود اختصاص داده، نو سروده‌های آن است. شاعر در شعرهای سپید این کتاب با زبانی محکم و گیرا از روزگار گله می‌کند و از رنگ‌باختن ارزش‌ها دلخور است. همچنین، او در این بخش با زبانی طنز مسائل اجتماعی جامعۀ خویش را به نقد می‌کشد. این اثر رتبۀ دوم کتاب سال دفاع مقدس را دریافت کرد. چاپهای جدید از نخلستان تا خیابان را انتشارات سورۀ مهر در ۹۶ صفحه منتشر کرد.