مرحوم بیژن نجدی از آن دست شاعران و نویسندگانی است که پس از مرگ به شهرت رسیده‌اند. او که متولد آبان ۱۳۲۰ از پدر و مادری شمالی، در جنوب کشور و در شهر خاش بود، در شهریور ۱۳۷۶ در لاهیجان درگذشت. نجدی را بیشتر به داستان‌هایش می‌شناسند. بسیاری از منتقدان، او را برای نگاه و بیان شاعرانه‌ای که در آثارش به جا مانده است، ستوده‌اند؛ اما واقعیت این است که شاعرانگی نجدی هرگز به آثار داستانی‌اش محدود نمی‌شود. قدر شعر او، در زمان خودش، هیچ‌گاه به‌درستی دانسته نشد؛ اما باید گفت شعرهای او بیانی نو و بدیع دارند. نجدی شاعری است که در اشعارش تصویری پاک و بی‌آلایش از طبیعت ارائه می‌دهد، طبیعتی ناب و بی‌نقص که هیچ شکاف و گسستی در آن دیده نمی‌شود. می‌توان گفت فرار از سردرگمی و دهشت و فجایع موجود در زندگی شهری مدرن و در مقابل، جست‌وجوی راه نجات و سعادت در طبیعت بکر از ویژگی‌های شعر نجدی است. نجدی، علاوه بر طبیعت، عنصر طنز را نیز در اشعارش به‌خوبی به کار می‌گیرد. همچنین باید به حضور مرگ و اعداد در اشعار او توجه کرد. شعر نجدی روان و ساده است و در عین حال می‌توان زیبایی و شکوه را در اشعار او یافت. خواهران این تابستان نام مجموعه شعری سپید از نجدی است که انتشارات ماه‌ریز آن را در سال ۱۳۹۰، در ۲۳۲ صفحه روانۀ بازار کرده است. انتشارات ماه‌ریز، به‌تازگی، چاپ جدیدی از این مجموعه شعر را به بازار کتاب عرضه کرده است.