نگاه به ابعاد متفاوت و نگاه همه‌جانبه به زوایای مختلف از اتفاقات کوچک و بزرگی که منجر به واقعۀ بزرگ‌تر کربلا شد حکم کلیدهایی را دارد که هم قفل‌‌های باز نشدۀ ذهن مخاطبین با شبهات و سؤالات انبوه را به‌خوبی باز میکند و هم زمینۀ شناخت بیشتر و بهتر شخصیت امام حسین و کار بزرگ و استثنایی که تعداد اندک همراهان ایشان انجام دادند را واضح‌‌تر و روشن‌‌تر به تصویر میکشد. علی نصیریان نویسنده کتاب «نشستگان» نیز این رصد را به‌خوبی انجام داده و سعی کرده رمانی را بنویسد که لنزهای دوربین ذهن و چشم ما را به جاهایی بکشاند که خیلی برای ما تا به حال محل تأمل و دقت نبوده و سراغ آن زاویه‌‌ها نرفته‌‌ایم. رمان «نشستگان» از نشستگانی میگوید که با همۀ ویژگی‌‌ها و صفات خوبی که داشتند امام را همراهی نکردند؛ کتاب بر فاصلۀ زمانی بین مرگ معاویه تا خارج شدن امام از مکه تمرکز بیشتری میگیرد و اتفاقات مهم این فاصلۀ چندماهه را که به گمان خیلی‌‌ها شاید امام کاری نمی‌‌کرده و در این چند ماه منفعل بوده را مورد بررسی و پایش قرار میدهد؛ رمان «نشستگان» برخلاف همگان به‌جای «شهر کوفه» و «نقش کوفیان» برای ما از شهر «بصره» و اهالی بصره میگوید. شهری که جایگاه و نقش و تأثیرگذاری آن در موقعیت آن روزها به‌خوبی برای همه به تصویر کشیده نشده است. همچنین کتاب «نشستگان» از خانواده و بستگان امام حسین(ع) میگوید؛ اما نه آن بستگان و خانواده‌‌ای که امام را تا بعد از شهادت ایشان، همراهی و یاری کردند بلکه از آن عده‌‌ای که امام را با تمام احترام و جایگاهی که برای ایشان قائل بودند همراهی نکردند و تنها گذاشتند! تمام این موضوعات خودشان به‌تنهایی نقطۀ عطف و کانون توجهی برای مخاطبین علاقهمند میشود که این رمان خواندنی را از دست ندهند!